Czy jelita wiedzą lepiej? Próbują nas do tego przekonać okładki wielu książek i choć tu kłóciłabym się, czy rzeczywiście są „wszechwiedzące”, to niewątpliwie zasłużyły sobie na miano „drugiego mózgu”.
„Tą od jelit” jestem już od kilku dobrych lat i to przede wszystkim z tym organem identyfikują mnie moi studenci i studentki. Na co dzień pracuję jako adiunkt w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Gdańskiego, a dla równowagi pomiędzy teorią i praktyką jestem psychologiem na oddziale gastroenterologicznym w Szpitalu MSWiA w Gdańsku. W oparciu o mój doktorat napisałam książkę „Jelita – Mózg – Jelita. Zasoby psychologiczne a jakość życia pacjentów z chorobami przewodu pokarmowego” i choć to pozycja stricte naukowa, to wierzę, że pomaga pacjentom z nieswoistymi chorobami zapalnymi jelit, czy cierpiącym na zespół jelita drażliwego. Gdzie jeszcze można mnie spotkać? Chociażby w sopockiej Szkole Wyższej Psychologii Społecznej, gdzie prowadzę m.in. wykłady z psychologii zdrowia, czy na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu, na którym tym razem to ja pilnie uczę się na specjalizacji z psychologii klinicznej.
CO CHCIAŁABYM DAĆ OD SIEBIE NA GŁODNEJ?
Zabiorę Was w podróż niczym z Było Sobie Życie do wnętrza jelit, które są absolutnie fascynujące, a te zdrowe w dodatku są piękne, różowe i połyskujące!
Cenię sobie wcześniej wspomnianą równowagę, więc po cichu marzę, że i tu uda mi się zachować balans pomiędzy tym, co naukowe, a tym, co po prostu praktyczne, czyli z życia wzięte. Opowiem o tym, co jeść, by nasze flaczki były właśnie takie glamour i spróbuję wyjaśnić, czy rzeczywiście kiszonki są lekiem na całe zło. Kocham podróże, a w poszukiwaniu jelitowych (i nie tylko) inspiracji wyruszyłam do Iranu, Chin i Japonii. Miałam też szansę podglądać pracę świetnych specjalistów i naukowców m.in. w Londynie czy Sztokholmie, który jest mi szczególnie bliski. Wszystkie te miejsca i doświadczenia są tak naprawdę niekończącą się listą tematów i już nie mogę się doczekać, by się nimi podzielić. skoro już jesteśmy przy Sztokholmie… całymi garściami czerpię z krajów nordyckich, stąd na pewno i tu nie zabraknie kalsarikännit, czy sisu, nie wspominając już o hygge (to nie tylko ciepły koc i blask świec) i lagom (ach ta równowaga!).
W mojej codziennej pracy cenię sobie założenia psychologii pozytywnej, praktykowanie uważności (mindfulness) oraz relaksację opartą na oddechu, które nasze jelita wprost uwielbiają. Czy słyszeliście kiedyś o psychologii nieba (skychology)? I nie chodzi tu o życie wieczne, ale o wykorzystywanie nieba w codziennej medytacji i terapii psychologicznej… i w tym momencie każdy z nas powinien skierować swój wzrok za okno… Okazuje się bowiem, że patrzenie w niebo wyzwala w nas pokłady dobrej, pozytywnej energii, a ja chętnie opowiem o tym
więcej! To jednak nie koniec tajemnic i zakamarków, bo gdy już naprawdę dobrze się poznamy, to przedstawię Wam Julitę, która zajmuje szczególne miejsce w sercach moich studentek i studentów…
Napisałam już, że moją wielką miłością są podróże, stąd chcę zabrać Was na wyprawę, która poprawi Wasze zdrowie i to zarówno to psychiczne, jak i fizyczne. Jak będzie? Nie wiem. Jestem otwarta, lubię uczyć innych i sama sięgać po to, czego jeszcze nie umiem. Jedno jest jednak pewne, skoro sam Muminek mówił, że wszystkie silne uczucia zaczynają się w brzuchu*, to przecież nie mógł się mylić… bo w jelitach naprawdę dzieje się o wiele więcej, niż nam się wydaje.
*„Muminek siedział z oczami wbitymi w lód i nagle poczuł, że wzbiera w nim złość. Zaczęło się to w brzuchu. Jak wszystkie silne uczucia”.T. Jansson, Zima Muminków, tłum. I. Szuch-Wyszomirska,Warszawa 2018, s. 69.
